|
| Wyspy Sołowieckie
tekst i zdjęcia Krystyna Bukowczyk Wyspy Sołowieckie – archipelag wysp na Morzu Białym, to miejsce piękne i ponure. Tu zawsze jest zimno i często padają rzęsiste deszcze. Nawet latem, gdy zaświeci gorące słońce, temperatura nocą bardzo opada. Na wyspy można dostać się samolotem lądującym na niewielkim, prymitywnym lotnisku, dopłynąć promem lub kutrem z portu w Kiemie. Można też zimą, gdy zamarznie morze, dojść na piechotę w 12 godzin... Największa z wysp – Sołowiecka zajmuje obszar 246 kilometrów kwadratowych, porośnięta tajgą, pełna jezior, zamieszkała przez niezliczone rzesze komarów. Tu w połowie 16 wieku wybudowano klasztor najsłynniejszy w całym Imperium Rosyjskim, tu też było najcięższe carskie więzienie. W czasach sowieckich wypędzono mnichów i na Sołowickiej powstał pierwszy łagier, chyba najstraszliwszy z wszystkich stalinowskich łagrów Archipelagu Gułag. Na Sołowkach więziono około 40.000 ludzi z czego niemal połowa została na zawsze na tej okrutnej ziemi. Teraz znów powrócili mnisi, klasztor odrestaurowano, wybudowano piękny hotel, budują się nowe cerkiewki, nowe drewniane domy. Przyjeżdżają turyści, młodzież na letnie wakacje, z całej Rosji przybywają pielgrzymi... Najdalej wysunięta na północ – wyspa Zajęcza. Tutaj już tylko tundra, kamienie, karłowate jarzębiny. Zachowały się tajemnicze kamienne labirynty i kurhany – pozostałość po koczowniczych plemionach Saamów. Jest też drewniana cerkiewka, pamiętająca czasy Piotra I-wszego. |
| Strona | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | |
|
|
| |||
|
|
| |||
|
|
|
| 45 zdjęcia | Wygenerowane przez JAlbum & Chameleon | Pomoc |